My Own Private Idaho

scott: Cando deixei a miña casa, o criado preguntoume que buscaba. Díxenlle: «Sexa o que for e onde for, só ter un bo día»

mike: Tiñas un criado?

scott: Tiña

mike: Se eu tivese unha familia normal e unha boa educación, daquela sería unha persoa ben integrada

scott: Depende do que ti consideres «normal»

mike: Si, así é. Ben, «normal» é cando hai unha nai e un pai e un can e esas merdas normais

scott: Así que nunca tiveches un can «normal»

mike: Non, nunca tiven un can

scott: E nunca tiveches un pai?

mike: Nunca tiven un can. Nunca. Nin un pai normal de ningunha maneira. Non pasa nada. Non sinto mágoa por min. O que si quixera é un pouco de xustiza

scott: Que é un pai «normal»?

mike: Non o sei [pausa]. Gústame falar contigo. Quero dicir que me gusta falar contigo de todo. Estamos falando agora, pero, sabes?, non sinto como... Non podo sentir que estea sendo honesto contigo. Somos íntimos. De momento íntimos.

scott: Canto de íntimos?

mike: Non o sei. Non importa

scott: Por que?

mike: Que significo para ti?

scott: Que que significas para min? Mike, es o meu mellor amigo

mike: Seino, es meu amigo. Un bo amigo. E é bo que sexamos bos amigos. Iso é algo xenial

scott: Entón?

mike: Entón eu só... Non pasa nada. Seremos amigos.

scott: Eu só teño sexo con homes por diñeiro

mike: Si, sei. E dous tíos non poden amarse. Si, ben, non o sei, quero dicir, para min... Eu podo amar alguén aínda que non me pague por iso. Eu ámote a ti. Ti non me pagas

scott: Mike...

mike: Realmente quero bicarte agora [pausa]. Eu... Ámote. Sabías iso? É verdadeiro amor.

scott: Ben, para min, Mike. Como dicilo? Dáme un bico, veña.

[Bícanse]